11 نوع بیماری میکروبی در اسب ها را بیشتر بشناسید

در این مطلب با 5 مورد از مهمترین بیماری های میکروبی در اسب ها بیشتر آشنا خواهید شد.

بیماری مشمشه:

این یک بیماری خطرناک در اسب‌ها است. این بیماری در اسب و انسان مشترک است. علت اصلی این بیماری پزودوموناس مالئی است. در صورت پرت شدن ترشحات دهان و بینی اسب به خارج احتمال ابتلای دیگر حیوانات به این بیماری وجود دارد.

این بیماری از طریق زخم، خراش یا تنفس به انسان یا دیگر حیوانات منتقل می‌شود. این بیماری خود را با تب، سرفه، آبریزش زرد رنگ از بینی، کاهش اشتها و التهاباتی در بدن بیمار نشان می‌دهد. ممکن است اسبی که با این بیماری درگیر شده با اختلالات و مشکلات تنفسی و ریوی مواجه شود.

بیماری کزاز:

این بیماری عفونی در انسان و دام متداول بوده که باکتری‌ها بر رو سیستم اعصاب آن‌ها اثر می‌گذارد. اگر بر روی بدن انسان یا اسب خراشی ایجاد شود این بیماری به بدن مجروح ورود پیدا کرده، در بافت بدن او رشد کرده و زهرابه تولید می‌کند.

تمام حیوانات به کزار مبتلا می‌شوند اما احتمال آن در انسان و دام که تکسمی هستند بیشتر است. پس از ورود این باکتری به بدن دمای بدن بالا رفته و به ۴۳ درجه هم می‌رسد. عضلات بدن منقبض شده و دیگر اشتها در حیوان از بین می‌رود. تمام بدن حیوان خشک می‌شود. حیوان نمی‌تواند دستشویی کند و ترشحات دهانی از دهانش خارج می‌شود. پلک سوم قسمتی از چشم را می‌پوشاند.

انسا‌ن‌هایی که در محیط‌ این دسته از حیوانات زندگی می‌کنند از طریق زخم یا ترشحات می‌توانند به این بیماری مبتلا شوند. اگر ابزاری نیز آلوده باشد و خراشی بر روی دست فرد ایجاد شود باکتری به بدن انسان منتقل می‌گردد.

سیاه زخم:

عامل این بیماری باسیلوس آنتراسیس است. این بیماری از دیرباز تا کنون در انسان و حیوانات علف‌خوار مشاهده شده است. این میکروب هنگام بلع غذا از طریق زخم ایجاد شده در دهان اسب ایجاد می‌شود. از دیگر راه‌های انتقال این بیماری نیش حشرات است. در ابتلا به این بیماری مدفوع خونی شده و کف از دهان و بینی اسب خارج می‌شود. نهایتا ۶ روز بعد از ظهور علائم حیوان از پای درمی‌آید.

اگر حیوان از طریق نیش حشرات به این بیماری مبتلا شود به تب و تنگی نفس دچار می‌شود. انسان در صورت تماس با حیوان یا لاشه مبتلا به این بیماری دچار می‌شود. ممکن است هنگام مصرف غذا آن دام به این بیماری مبتلا بوده باشد.

بروسلوز:

از دیگر بیماری‌هایی است که بین انسان و اسب مشترک است. بیشتر در مناطقی از گاو نگهداری می‌شود و اسب با آن‌ها در ارتباط است احتمال ابتلا به این بیماری وجود دارد. بر روی بدن اسب به خصوص بر روی لگن زخم‌هایی ایجاد می‌گردد. از دیگر نواحی درگیر پستان و مهره‌های پشت و گردن اسب بوده و بعد از چند روز ترکیده و مایعی ژله‌ای مانند از آن خارج می‌شود.

اگر اسبی باردار باشد در صورت ابتلا به این بیماری احتمالا دچار سقط جنین خواهد شد. معمولا این بیماری قابل بهبود یافتن است.

بیماری سل:

از دیگر بیماری‌هایی است که بین انسان و حیوانات مشترک است. اگر گاوی مبتلا به سل باشد و اسب در مجاورت مخاط ترشح شده از دهان و بینی گاو سلی قرار بگیرد به این بیماری مبتلا می‌گردد. جراحات ناشی از سل در غدد لنفاوی حلق، ریه، کبد و طحال ایجاد می‌شود.

بیماری ملیوئیدوریس:

این بیماری شبیه مشمشه است. تب، تنگی نفس، سرفه و بی اشتهایی از علائم این بیماری است. در برخی موارد خروج ترشح چرکی از بینی نیز مشاهده شده است. در صورتی که این بیماری در بدن دام حاد شود همچون ذات الریه رفتار می‌کند.

احتمال تلف شدن حیوان در صورت ابتلا به این بیماری کم است. ترشحات بینی، ادرار و مدفوع پس از خروج از بدن حیوان بیمار محیط را آلوده کرده و می‌تواند به بدن انسان یا دیگر حیوانات منتقل شود.

بیماری سالمونلوز:

در طبیعت از گونه‌های سالمونلا یافت می‌شود. نوعی از آن‌ها پس از ورود به بدن اسب ماده باعث ایجاد سقط عفونی و در اسب نر باعث تورم بیضه‌ها خواهد شد. اگر این بیماری وارد بدن کره اسب شود سپتی سمی را به همراه خواهد داشت. این بیماری معمولا در بدن حیوان دو هفته نهفته است. کم کم خود را با علائمی همچون تب، بی حالی و بی اشتهایی نشان می‌دهد.

در بدن اسب ماده بیماری پس از دو هفته وارد رحم شده و با ایجاد التهاب در رحم باعث سقط در ماه‌های هفتم و هشتم خواهد شد. اگر جنین سقط نشود و کره اسب به دنیا بیاید مبتلا به بیماری سپتی سمی خواهد بود. یا اینکه بیماری وارد مفاصل شده و پاهای کره اسب دچار تورم مفاصل خواهد بود.

اگر بیمار ماده دچار سقط شود با انتشار ترشحات رحمی محیط آلوده شده و سایر اسب‌ها با خوردن علوفه آن منطقه به این بیماری مبتلا می‌شوند. همچنین این بیماری ممکن است خود را با عوارضی نظیر مشکل روده و معده نشان دهد.

لپتوسپیروز:

مهمترین علامت ابتلا به این بیماری تب است‌. از دیگر عوارض این بیماری اسهال، بی اشتها شدن، یرقان هموگلوبینوری، سقط جنین، ریزش اشک، ورم ملتحمه ثانوی چشم است. اگر به موقع بیماری درمان نشود احتمال نابینا شدن اسب وجود دارد. علاوه بر اسب احتمال ابتلا به این بیماری در انسان، گوسفند و خوک نیز وجود دارد.

زمانی که اسب بیمار ادرار می‌کند یا دچار سقط جنین شده و ترشحات مهبلی او در محیط پراکنده می‌شود. انسان و دیگر حیوانات نامبرده در اثر تماس با محیط آلوده، درگیر این بیماری می‌شوند. این بیماری از طریق زخم یا مخاط وارد بدن آن‌ها می‌گردد. 

بیماری لیستریوز:

انسان و حیوانات خونگرم معمولا به این بیماری مبتلا می‌شوند. فک و عضلات گلو اسب مبتلا فلج شده و در کره اسب شاهد سپتی سمی لیستریائی خواهید بود. ادرار، مدفوع و ترشحات رحمی عللی هستند که موجب سرایت این بیماری به دیگر حیوانات خواهند شد.

کورینه باکتریوم پزودوتوبرکولوزیس:

این بیماری باعث عفونت در پاهای خلفی خواهد شد که معمولا اسب موقع راه رفتن می‌لنگد. از دیگر علائم این بیماری ایجاد آبسه بزرگ در سینه و پایین شکم اسب است. عقیم شدن و سقط جنین از دیگر علائمی است که در اسب مبتلا به این بیماری مشاهده شده است. اسب‌هایی که مسن‌تر هستند در مقایسه با اسب‌های جوان بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. ادرار و ترشحات دام آلوده دیگر حیوانات را مبتلا می‌کند.

کورینه باکتریوم اکوئی:

کره‌ اسب‌ها بیشتر به این بیماری مبتلا می‌شوند. در موارد شدید این بیماری بیشتر باعث مرگ کره اسب‌هایی که کمتر از سه ماه سن دارند، می‌شود. تب، بی اشتهایی، سرفه و اسهال از علائم ابتلا به این بیماری است. باکتری بیشتر در خاک وجود دارد و وارد بدن کره اسب می‌شود.