آنچه در مورد پرورش مرغ بومی باید بدانید

پرورش مرغ بومی یکی از راه‌های کسب درآمد است. برخی افراد که به پرورش پرندگان علاقه دارند به دلیل درآمدزایی از پروش این پرنده به دنبال پرورش مرغ بومی هستند. بهترین مکان برای نگهداری از مرغ بومی نگهداری از آن نردیک انسان است. زیرا شخص می‌تواند به خوبی بر شرایط و وضعیت پرنده نظارت کند و از او نگهداری نماید.

علت انتخاب مرغ بومی برای پروش کسب درآمد از آن است. اگر به فروشگاه بروید شاهد تخم مرغ یا گوشت مرغ در قفسه فروشگاه خواهیم بود. پروش مرغ توسط خود فرد مزایای اقتصادی به همراه خواهد داشت. علاوه بر تاثیر مالی، مرغ‌ها حیوانات زیبا و دوست داشتنی هستند. که حضور آن‌ها در کنار باغچه محیط شادی را برای انسان فراهم نموده و روحیه را شاداب می‌کند. اما نگهداری از آن‌ها همواره مستلزم رعایت نکات مهمی است. برخی از افرادی که به مرغ بومی علاقه دارند در کنار آن‌ها به کار جوجه کشی نیز مشغول می‌شوند. یکی دیگر از لذت‌های داشتن مرغ بومی لذت خوردن تخم مرغ تازه است.

این یک تجربه تازه و لذت بخش است. صبح تخم مرغی را میل می‌کنید که تنها دقایقی از تولید آن گذشته است. زرده برافراشته و جدا از سفیده است. پروش مرغ بومی توسط افراد زیاد و در مکان‌های مختلفی انجام می‌شود. که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت. پرورش مرغ و خروس تقریبا کاری آسان است به خصوص اگر منزل ویلایی و حیاط دار داشته باشید. اما زندگی آپارتمان نشینی این کار را دشوار کرده است.

پرورش مرغ بومی در مرتع آزاد

منظور از نگهداری مرغ در مرتع نگهداری از آن‌ها در مکانی است که بتوانند آزاده در هر کجا که می‌خواهند پرسه بزنند. مرغ بومی که برای تجارت در مرتع پرورش می‌یابد به فضای زیادی نیاز ندارد اما باید بتواند در اطراف محل نگهداری آزادانه بچرخد. در نهایت باید گفت که مرغ مرتعی ارگانیک باید بتواند آزاد باشد، بچرخد و غذا بخورد. این مرتع می‌تواند حتی باغچه یک خانه باشد.

لانه مدرن برای پرورش مرغ بومی

لانه‌های مدرن لانه‌هایی هستند که از چوب یا پلاستیک ساخته می‌شوند. در دو طرف این لانه‌ها دریچه‌هایی برای خروج مرغ قرار دارد. این لانه‌ها مکانی مناسب برای زندگی یک جفت پرنده است. این مکان به منزله نگهداری از مرغ بومی در مرتع نیست و لانه می‌تواند در هر مکانی جای گیرد.

پرورش مرغ بومی در قفس

در سرتاسر دنیا افراد زیادی هستند که برای نگهداری از مرغ بومی از قفس استفاده می‌کنند. این روش هم بهداشتی و هم اقتصادی است. مزایای این روش به اندازه‌ای بوده است که از آن به جای روش بستر برای پرورش جوجه گوشتی، مرغ تخمگذار و مادر گوشتی استفاده می‌شود. در ایران هم از این روش برای پروش مادرهای تخمگذار استفاده می‌کنند. تقریبا ۹۰ درصد افرادی که به پرورش مرغ بومی مشغول هستند از این روش استفاده می‌کنند. مواد و مصالحی که برای قفس استفاده می‌شوند باید سبک، محکم و قابل شست و شو و ضدعفونی باشند.

قسمت دانخوری و ابخوری باید به شکلی تعبیه شده باشد که علاوه بر استفاده راحت پرنده از آن، ریخت و پاش پرنده به حداقل برسد.

در قفس باید به راحتی قابل باز و بسته کردن باشد. اما پرنده قادر به فرار کردن نباشد.

طول و عرض قفس باید متناسب با اندازه مرغ باشد. نه بسیار بزرگ باشد و فضای زیادی اشغال کند نه انقدر کوچک باشد که پرنده اذیت شود و نتواند تکان بخورد.

کف قفس از میله‌های مشبک مستحکمی ساخته شده باشد. اندازه این میله‌ها باید بگونه‌ای باشد که هم پرنده بتواند به راحتی بر روی آن راه برود و هم فضولاتش به راحتی از میله گذشته و پایین بریزد. جنس میله نباید خشن باشد. زیرا جنس خشن آن موجب شکسته شدن تخم مرغ‌ها خواهد شد. شیب میله‌ها ملایم باشد. شیب زیاد باعث سر خوردن تخم مرغ و شکستن آن می‌شود. شیب کم هم باعث می‌شود خود مرغ با پاهایش موجب شکسته شدن تخم مرغ شود.